امیـــــررضـــــا جون ومحمد پارساجون

سلام برماه من.ناز پسرم.یکی یدونه ی دلم. این  اول از همه تبریک مامانو بابت ورودت به بیست ودومین ماه قسنگ زندگیت پذیرا باش. واما اندر احوالات پسر بیست ویک ماهه ی خوشگلم: بزار از همین الان بگم که خوابی وچه خواب نازی.بعله!خوابی که من اینجام وگرنه تا می بینی به گوشیم مشغولم.گوشی رو ازم میگیری ومیگی شارژر کجااااااست؟آی قربون زبونت و سیاستت برم من جان دلم بسی شیرین زبون شدی.ماشالا بجونت.قشنگ جمله ها رو میگی ومفهوما رو میرسونی.ومن وبابایی عاشق این زبونتیم وبا این تن صدات ولحن حرف زدنت دلبری میکنی. یعنی لحظه ای دست ازسر من مادر برنمی داری وهمه جا وتو همه ی بازیات باید وباید منم باشم وگرنه نمیشه هنوزم مدام می پرسی...

سلام پاره تن مادر. ساعت چهارونیم بعداز ظهر روز جمعه 21شهریور. وشما در حال حاضر تو اتاقت خوابیدی.برای چهارمین بار سرزدم بهت.احساس میکنم از چیزی ناراحتی.یدفه صدای نفسات تا اینجا میاد ومن شتابان بسمت اتاقت.....خیالم راحت میشه ودوباره میام سراغ گوشیم.... امیرضای خود خودم بدجوری ام.میدونی دلم تنگه.نمیدونم برای چی وبرای کی....امااااا.... دلم گرفته. درد دل مادر با فرزند شاید حال مادر را خوب کند. یاحق حرفای مامان گونه......... از وقتی مادر شدم دلم دیگر مرزهای جغرافیایی سرش نمی شود...مادر که شدم جور دیگر می بینم.جوردیگر فکر میکنم.جور دیگر رفتار می کنم.دست خودم نیست....مادرم.بچه های خیابانی روکه میبینم دلهره های  اینده...